Otomatik fotoğraf makinelerinin; bizim yerimize odaklanıp, exposure ayarını mükemmel bir biçimde yaptığı günümüzde (her zaman değil tabi ki), iyi bir fotoğraf ile vasat olanı arasındaki en iyi farkı; kompozisyon belirliyor.


Çektiğimiz bir fotoğrafın sınırlarını dilediğimiz gibi belirleyebiliriz. Bu işilemin adına "crop" diyoruz. Veya dilediğimiz açıyla fotoğrafı çekebiliriz. Bir insan veya hareket ettirilebilir bir objenin fotoğrafını çekirsak; ona poz verdirebiliriz. Ancak doğaya ait veya mimari herhangi bir nesnenin fotoğrafını çekeceksek, biraz daha farklı işliyor bu süreç.

Kompozisyonla alakalı birden fazla yardımcı kural belirtilebilir. Ancak şu bir geçektir ki bazen kurallara aykırı ve olağanüstü kareler yakalamak da mümkün.

Kuralları bilmeniz sizin yararınıza olacaktır ancak kuralları çiğnerken onu niçin çiğnediğinizi bilmeniz ise daha fazla yararnızıa olacaktır.

Örneğin, odaklanacağınız objeyi karenize sığdırmak ve fotoğraf karesindeki en büyük alanı ona vermek işe yarayan en iyi kuraldır. Belki çok yakından değil ancak, anlatmak istediğinizi başka bir objenin bölmesine izin vermemelisiniz.

Diğer kuralları zaman içinde yeni yazıların içersinde bulabileceksiniz.